Թեկնածու՝ միայն «գալոչկա» դնելու համար․․․
Խորհրդարանական ընդդիմությունը՝ «Հայաստան» և «Պատիվ ունեմ» դաշինքները, Հայաստանի մարդու իրավունքների պաշտպանի թափուր տեղի համար առաջադրել են Էդգար Ղազարյանի թեկնածությունը։
Ակնհայտ է, որ ՔՊ-ն, գոնե ինքն իր համար, արդեն որոշել է՝ ընդդիմության առաջադրած թեկնածուին չի ընտրելու: Այլ կերպ ասած՝ ի սկզբանե կանխորոշված են ՄԻՊ ընտրության արդյունքները:
Չնայած դրան, Էդգար Ղազարյանն անկեղծ հավատում է, որ ոչ միայն ընդդիմադիր, այլ անգամ իշխանական պատգամավորներն իրեն են ընտրելու։
Ավելին՝ նա համարում է, որ ՔՊ-ականները չպետք է իրենց թեկնածուն առաջադրեն ու պարտավոր են իրեն ընտրել։
«ՔՊ-ականները միաձայն ինձ են ընտրելու ՄԻՊ-ի պաշտոնում․ նրանք պարտավոր են ընտրել»,- ասել է Ղազարյանն իր հարցազրույցներից մեկում։
Էդգար Ղազարյանի խոսքով՝ ՄԻՊ-ն այն ինստիտուտն է, որը պետք է անկախ լինի՝ հատկապես իշխանություններից։ Ու քանի որ ՄԻՊ-ը պաշտպանում է մարդկանց իրավունքները իշխանությունների գործողություններից, հետևաբար, նա ոչ մի պարագայում չի կարող լինել իշխանական խմբակցության բարեհաճությունը վայելող մեկը:
Իսկ այն, որ Էդգար Ղազարյանը ժամանակ առ ժամանակ հայտնվել է քաղաքական անցուդարձի կիզակետում՝ դա նրան չի կաշկանդում։ Ղազարյանն ինքն իրեն համարում է ոչ թե քաղաքական, այլ հասարակական գործիչ․․․
Էդգար Ղազարյանի այսչափ վստահությունը չեն կիսում անգամ այն ուժերը, որոնք նրան առաջադրել են։
Օրինակ՝ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Ագնեսա Խամոյանն անդրադառնալով առաջադրմանը, գրել է, թե առաջադրել են ՄԻՊ թեկնածու՝ ընդառաջելով արտախորհրդարանական ուժերի իրենց ուղղված նամակ-դիմումին։
«․․․․․Հարկ եմ համարում ընդգծել նաև, որ այս ընթացքում խմբակցությունն ինքը դիմել է տարբեր հեղինակավոր իրավապաշտպանների առաջադրման առաջարկով, սակայն հաշվի առնելով այս իշխանությունների կանխատեսելի և միանձնյա որոշումների կայացման գործելաոճը, վերջիններս նպատակահարմար չեն համարել առաջադրվել»։
Այսինքն՝ ընդդիմադիր պատգամավորը չի ժխտում, որ ՄԻՊ թեկնածուի ընտրությունը կանխորոշված է, ու խոսքն ամենևին էլ իրենց թեկնածուի ՄԻՊ դառնալու հնարավորության մասին չէ։
«Պատիվ ունեմ»-ի ղեկավար Հայկ Մամիջանյանը ևս հայտնել է իր խմբակցության համանման տեսակետը։ Նա նշել է, որ այլ թեկնածուների առաջարկներ, այո՛, եղել են, բայց տարբեր պատճառներով դրանք չեն ընդունվել։
Ինչ վերաբերում է Էդգար Ղազարյանի թեկնածությանը, ապա առաջին հերթին հաշվի է առնվել նրա պատրաստակամությունը, ապա նաև արտախորհրդարանական ուժերի առաջարկը։ Սակայն, ի տարբերություն Էդգար Ղազարյանի, Մամիջանյանն այնքան էլ վստահ չէ, թե ՔՊ-ն իրենց թեկնածուի օգտին կքվեարկի։
Համենայնդեպս, նա խուսափել է կանխատեսումներ անելուց։
«Կանխատեսել ՔՊ-ի կամ Նիկոլ Փաշինյանի որևէ թիմակցի գործունեություն. ես նման անշնորհակալ գործունեությամբ չեմ զբաղվում»,- ասել է նա՝ իր հարցազրույցներից մեկում։
Ստացվում է՝ ընդդիմությունը, առաջադրելով Էդգար Ղազարյանին ՄԻՊ թեկնածու, նպատակ է ունեցել միանգամից իր համար լուծել միքանի այլ խնդիր.
1․ Ընդառաջելով «Միասին» այլընտրանքային հասարակական-քաղաքական շարժման դիմում-նամակին՝ ընդունել է Ղազարյանի թեկնածությունը՝ դառնալով խողովակ՝ արտախորհրդարանական ընդդիմության առաջարկի համար (որպեսզի տպավորություն ստեղծեն, թե պատրաստակամ համագործակցում են արտախորհրդարանական ուժերի հետ)։
2․ Առաջադրել է թեկնածու, որպեսզի վաղը խոսելու տեղ ունենան, ու ՔՊ-ականները չասեն, թե՝ «թող ընդդիմությունը թեկնածու առաջադրեր՝ մենք էլ նրան կընտրեինք»․․․
3․ Թեկնածու առաջադրել են նաև իրենց ընտրողներին ցույց տալու համար, թե՝ տեսեք, մենք արեցինք՝ ինչ կարող էինք, բայց իշխանությունն է վատը, մենք մեղք չունենք․․․
Մի խոսքով՝ ընդդիմությունը թեկնածու է առաջադրում միայն առաջադրելու ու միայն «գալոչկա» դնելու համար։ Էլ չենք ասում, որ զուգահեռաբար զբաղված են իրենց իսկ առաջադրած թեկնածուին անվանարկելով:
Արմինե Մկրտումյան